‘Al anderhalve week leef ik in een psychiatrische inrichting’. Wende Snijders vertelt in gesprek met journalist Leon Verdonschot over haar leven als artiest. In de serie Hotelgasten (beurtelings bij 013 en de Nieuwe Vorst in Tilburg) interviewt hij artiesten. Wende is volop aan het werk voor een nieuw theaterprogramma, dit keer zonder musici. Om dat programma te maken zit ze in een ‘bunker’, waar ze is veroordeeld tot zichzelf als enige gezelschap. ‘Het is confronterend, je hebt geen excuus meer.’ Het is een emotionele achtbaan, vertelt ze. Waarin ze zich op het ene moment een prutser voelt, die al de gewonnen prijzen wil teruggeven en dan weer iets bedenkt wat ‘echt cool is’ en zich daarna realiseert dat ze nóóit meer naar raadgevers wil luisteren.Tussendoor worden filmfragmenten getoond die Wende Snijders vooraf heeft aangedragen. Ook leest ze een fragment voor uit het boek Mathilde van Roald Dahl, dat ze las toen ze klein was. We zien een artiest die vol overgave de wonderlijke fantasiewereld van haar jeugd tot leven wekt. Verassend is dat Wende Snijders als kind helemaal niet zo hield van de muzieklessen die ze moest volgen. ‘Het enige wat ik er leuk aan vond, was dat ik er een dropje kreeg’.
Toch is Wende Snijders haar hele leven al bezig met kunst, maar om toe te geven dat ze een artiest is was moeilijk. ‘In mijn hoofd durfde ik het niet te doen, maar eigenlijk deed ik het al de hele tijd’. Ze werd niet aangenomen op conservatoria, maar de kleinkunstacademie afronden lukte haar wel. ‘Eigenlijk was ik helemaal niet goed, ik wilde het gewoon heel graag….’ Een indringende stilte heerst in de zaal. Stomverbaasd staart het publiek naar een van de grootste performers van Nederland. ‘Misschien was het wel de wet van de remmende voorsprong’ is het timide antwoord op de vraag waarom ze dan zo succesvol is geworden en anderen niet. ‘Ik ben vaak schijt zenuwachtig… ’
‘Het is heel fijn om bevestigd te worden in dat wat je leuk vindt’. Toch is Wende Snijders zelf voortdurend nieuwsgierig. Dat ze daarin haar beperkingen tegenkomt vindt ze niet erg, dat vraagt namelijk om een oplossing. ‘De beperking bepaalt het talent. De poging tot vernieuwing daar draait het om, die is al ontroerend’.
Na het vraaggesprek toont Wende Snijders haar eerste materiaal na anderhalve week opsluiting in de bunker. Het is uitproberen. Ze geeft mensen langzaam toegang tot het verzamelde materiaal. Dan ziet het publiek een kwetsbare Wende Snijders. Af en toe een opmerking met de nodige zelfspot. Een van mijn theaterdocenten zei tegen mij ‘Durf nou gewoon eens keihard op je bek te gaan’. En dat durft Wende Snijders, wat een lef!
Hotelgasten, gezien 18 maart, de Nwe Vorst, Tilburg. Foto van Oscar Seykens.
