Nietsvermoedend lopen er honderden mensen gehaast over het treinstation. Gestresst van de dagelijkse beslommeringen loopt iedereen naar de trein of de bus, geen oog wat er rond hen gebeurt. Omroep: er komt een trein aan op spoor 6. Plotseling klinkt er heel harde muziek. Mensen gaan op de muziek dansen, en opeens sta je tussen een hele menigte dansende mensen. Verbijsterd kijken mensen om zich heen: wat is dit nou? Sommigen gaan gewoon verder: zij kopen ondertussen een kaartje. En sommigen dansen gewoon gezellig mee. Ik hoop dat als ik over een treinstation loop, plotseling ook zo’n choreografie wordt uitgevoerd. Lijkt me super!
Reactie van bezoekers van Liverpool Station:
http://www.youtube.com/watch?v=9Jv6rHJiNhQ
zondag 22 februari 2009
donderdag 19 februari 2009
Een dramaturg wakkert passie aan

Hoe ziet Peter Anthonissen zijn rol in een voorstelling? In ieder geval is hij bij het schrijfproces betrokken, vervolgens blijft hij enkele weken van het repetitieproces weg. Naarmate de voorstelling echter dichter bij komt, raakt hij steeds meer in het repetitieproces betrokken. Peter laat de mensen zoveel mogelijk vrij. De schrijvers wil hij zo veel mogelijk in hun eigen fantasie laten leven. ‘Flexibiliteit is bij mij bijna een gebod.’ Wat hij dan concreet aan een voorstelling bijdraagt is vaak moeilijk aan te wijzen. ‘Het is ook niet het meest dankbare beroep, want wat heeft een dramaturg eigenlijk gedaan?’ Voor Peter is het echter duidelijk: hij wil zeker niet mee regisseren. Een dramaturg moet in het werkproces volgens Anthonissen naar de grote lijnen kijken, primair vragen stellen. Hij analyseert en rationaliseert. ‘Als ik onzichtbaar ben, ben ik idealiter tevreden. Ik heb een hekel aan dramaturgisch perfecte voorstellingen. Je moet de passie bij het publiek aanwakkeren.’
Schetsje: Roland Sohier
Cultuurbotsing: wel energie, mist spanning

In de voorstelling is het originele verhaal van het Zwanenmeer volledig losgelaten. Universele thema’s en verbanden tussen het Zwanenmeer en stadsverhalen vormen het uitgangspunt. Toch winnen de verschillen tussen de culturen de aandacht. De dansers worden naast elkaar geëtaleerd. De nadruk ligt op de contrasten. Het is een collage voorstelling waarin urban en klassiek naast elkaar staan, maar tot een échte ontmoeting komt het niet. Bijna een opluchting zijn de parodieën van de urbandansers op de klassieke passen: héél even wordt er contact gemaakt. Toch mist de voorstelling balans. Zwanenmeer Bijlmermeer II blijkt een energieke voorstelling. Een zoektocht van tien dansers vanuit verschillende achtergronden om met elkaar een voorstelling te maken. Het blijft bij de zoektocht. De klassieke dansers staan model in prachtige klassieke poses, in een soms wat onbeholpen choreografie. Te midden van een energie explosie. Een voorstelling zonder harmonie en spanning.
Zwanenmeer Bijlmermeer II
Gezien in Schouwburg Rotterdam, 15 februari 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)