De film begint, als de heer Lermontov wordt uitgenodigd op een feestje, maar vervolgens weigert naar een dansstukje van Victoria Page te kijken. Hij heeft “toegestemd om naar het feestje te komen, maar niet naar een auditie.” Dan vraagt hij aan Victoria Page wáárom ze wil dansen? Zij stelt dan de vraag: waarom wilt u leven? Als de impresario dát hoort, besluit hij haar toch een kans te geven. Victoria Page heeft een afspraak met Boris Lermontov, ze is dan nog naïef. Maar ze merkt al gauw dat ze niets cadeau krijgt en dat ze op ieder moment uit de danswereld kan worden gezet. Componist Julian Craster is evenmin bekend met de harde theaterwereld maar leert hem snel genoeg kennen. Dan komt de schittering in de ogen van de impresario: het moment waarbij hij in een naïef meisje een prima ballerina herkent. Hij geeft haar een hoofdrol in de voorstelling ‘The red shoes’ waarvan Julian Carter de componist is. Boris Lermontov vraagt het uiterste van zijn danseressen en wanneer Victoria verliefd wordt op Julian kan hij dat niet verdragen. Victoria moet kiezen tussen haar grote liefde en dans. Een dilemma dat uiteindelijk leidt tot zelfmoord.‘The red Shoes is een dramatische film met als hoogtepunt een speciaal voor de film gecreëerd ballet, waarin de academische techniek prachtig wordt toegepast. Het is een film die al bijna zestig jaar oud is, maar helemaal niet gedateerd. Sprookjesachtig met technische hoogstandjes, een mooie film om bij weg te dromen.
The Red Shoes uit 1948 werd geregisseerd door Michael Powel en Emeric Pressburger. Het verhaal is gebaseerd op het beroemde sprookje 'De Rode Schoentjes' van Hans Christian Andersen.
Xandry’s filmrapport: plus twee spitzen
(op een schaal van min drie spitzen tot plus drie spitzen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten