Als de lichten op het podium aangaan, blijkt dat ik de productie van ‘Dans Connected’ al een keer gezien heb. Net zoals de eerste keer ben ik het meest onder de indruk van ‘Onderhuids’ van Sacha de Graaf. Een schitterende choreografie waarin ook theater een rol speelt. Ik vind dat de amateur-dansers het heel goed doen en het vormt een veelbelovend begin van de spetterende avond.
Als we een uur later de grote zaal van het theater binnen lopen voor ‘Sinfonia Eroïca’ is het net of het decor nog niet is opgezet. Er hangt een kabelbaan, er liggen kledingstukken her en der verspreid over het toneel en ongebruikte stoelen voor in de zaal staan tegen de achterkant van het toneel. De voorstelling heeft de sfeer van een repetitie, momenten van dans en niet-dans worden afgewisseld en ook de formaties waarin de dansers dansen veranderen voordurend. Een betere uitleg nog voor de sfeer is dat van een spel, eerlijk, spontaan en vrolijk. Het was iets wat ik allerminst had verwacht, maar het zorgt voor een verrassende en uitbundige voorstelling! De muziek die klinkt is een combinatie van twee klassieke muziekstukken: de derde symfonie van Beethoven (Eroïca) en Mozarts opera Bastien und Bastienne. De voorstelling gaat vooral over de liefde. Ontmoetingen zijn intens en vluchtig: een spel van aantrekken en afstoten. En als spectaculaire afsluiting een spetterend waterballet.Onze dansgroep is na de voorstelling enthousiast en we gaan opgewekt onze jassen halen. Terwijl we naar de garderobe lopen hoor ik een jongen, die de voorstelling voor het vak culturele en kunstzinnige vorming ‘moet’ bekijken, zeggen: “Ik had oogcontact met die chick in dat rode jurkje, dat was een lekker wijf, joh!” Tja, die heeft weinig van de voorstelling begrepen, en misschien op zijn manier toch weer helemaal: de voorstelling ging ten slotte over liefde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten